مقدمه
تنوع اقلیمی داخل ایران باعث شده که معماری های متفاوتی در گوشه های مختلف ایران شکل بگیرد.
به طور کلی ایران به 4 اقلیم کلان تقسیم می شود که شامل: اقلیم گرم و خشک ( معماری درونگرا) ، معتدل و مرطوب ( معماری برونگرا)، سرد و کوهستانی( معماری درونگرا) و گرم و مرطوب ( معماری برونگرا).
اقلیم گرم و خشک(بیابانی)
- دارای خانه هایی با حیاط مرکزی
- استفاده از بادگیر جهت بهره برداری از باد مطلوب
- ایجاد دیوار های ضخیم و اتاق های زیرزمینی جهت جلوگیری از ورود گرما
- استفاده از گنبد و قوس جهت قرار گیری گرما در بالای فضاها
در معماری این اقلیم از مواد و مصالح بومی مانند طوب، گل و خاک رس محلی استفاده می شود به دلیل اینکه این مصالح عایق حرارتی بوده و متناسب با اقلیم آن منطقه می باشد. استفاده از سقف های کاذب، فضاهای سایه ایی و نما های بازتاب دهنده به منظور کاهش تاثیر حرارت و تابش خورشید استفاده می شود.و باعث ایجاد فضاهای خنک و مطبوع در داخل خانه های این اقلیم می شود.
اقلیم معتدل و مرطوب( شمال ایران)
- خانه هایی چوبی با سقف شیبدار
- ایوان های بزرگ
- بالاتر از سطح زمین قرار گرفتن خانه ها
- قرار گیری حیاط در اطراف خانه ها (برونگرا بودن خانه ها)
میتوانیم این موارد را در طراحی ویلا ورتکس واقع در رامسر دید
اقلیم سرد و کوهستانی
- خانه های سنگی و گلی، استفاده از مصالح بومی
- وجود دیوار های ضخیم، برای جلوگیری از برودت گرما
- سقف های مسطح
- پنجره های کوچک
اقلیم گرم و مرطوب( جنوب ایران)
- استفاده از مصالح بومی مانند مرجان ها و صدف
- قرار دادن بادگیر ها و ایجاد تالارها
- اینجاد ایوان های بلند و سایه بان ها
مواردی که ذکر شده اند را می توانیم در طراحی ساختمان اداری توشه بر بندرعباس مشاهده کرد